Intiem Blauw en Geel
Bij René Korten, zoals bij Vermeer en Van Gogh

Iets wat niet grijpbaar is zichtbaar maken via kleur en materie is wat grote kunstenaars kunnen. Daar is geen onderwerp voor nodig, ook al is een on derwerp vaak aanleiding voor het verhaal.
Wat is het eerste wat ik denk als ik over de schilderijen van Vermeer iets kwijt wil: dan denk ik aan blauw en geel, aan de intimiteit van zijn werken en aan het licht, dat je trekt naar de onzichtbare werkelijkheid, die ook bestaat in die alledaagse zaken. Vermeer is anders dan zijn eigentijdse kunstbroeders, de schilder van kleur, intimiteit en licht, de schilder van blauw en geel. Het Meisje met de Parel of Het Melkmeisje de aanleiding, het Gezicht op Delft eveneens. Op het eerste gezicht eenvoudige onderwerpen worden door Ver meer als energetisch geladen schilderijen opgebouwd uit kleurrijke met licht doorspekte verfstructuren, waarbij schijnbare tegenstellingen versmelten: de microwereld van elke dag wordt getild naar een literaire dimensie omdat essentiële vraagstukken van het leven in zijn werken ervaren worden: nu 300 jaren later nog.
Er is meer.

Als ik dan toevallig in deze tijd het schilderij “Divide. Gate” van René Korten ontdek, dan kan ik het niet laten om diezelfde visuele sensaties te ervaren en te denken aan Vermeer en ook aan Van Gogh. Zonder iets te willen force ren zijn kleuren bij alle drie de kunstenaars belangrijk en wordt de intimiteit bereikt door verfstructuren, die een hemels gevoel van gelukzalige perfectie suggereren, waarin je lichtvoetig kan vertoeven zonder te verzuipen. Daar wil je blijven.
N.Hermans, kunsthistoricus.

In het licht van Vermeer willen we als ode aan de grote Delftse kunstenaar onze gasten in DE WAAG ook laten genieten via een kunstenaar van deze tijd, die dit werk exposeerde in De Pont in Tilburg en nu in ons Eetcafé De Waag.

www.renekorten.nl